bragançAct | Azken ematea

ARAZOA | Bragançako ciudadela edo alde zaharra dentsitate baxukoa da. oso jende gutxi bizi da eta espazio publikoak ugariak eta erabilgaitzak dira. Gainera, bertakoen eta turisten arteko harremanak sustatzea baino, hautsi egiten dute. Gure proposamena Gaztelu plazan kokatzen da. Eremu zabal hau eskalaz kanpokoa da eta hiru elementu garrantzitsuez mugatua dago: gaztelua, harresia eta eliza. Era berean, malda du ekialderantz, ciudadelarako sarrera sortuz.

HELBURUA | Guzti hori kontuan hartuta, jomuga azpiegitura amaitugabe bat izango da, indeterminatua eta moldakorra dena. Tresna honek espazioak fragmentatuko ditu eta giza eskalara egokitu, baina aldi berean, txarnela moduan lan egingo du jarduera eta gune desberdinak uztartuaz.

MULTIFUNTZIONALTASUNA | Gaztelu plaza Bragançako bihotza izanik, gai izan behar da jarduera oso desberdinak bereganatzeko, bai erabiltzaile eta bai eskala aldetik. Horretarako espazio zabal eta lauak bilatuko dira, aktibitate desberdinak ahalbidetuz: akanpalekua, merkatua, ekitaldiak, aparkalekua, kontzertuak, kirolak, herriko jaiak, azokak, jolas parkeak, atseden guneak, herri bazkariak … Ekintza desberdinak bi kotatan banatuko dira edo batera ospatuko dira, izaera desberdineko espazio ugari baitaude. Plazan, pabimentuko lerroek jarduera desberdinak mugatzen lagunduko dute.

KONTZEPTUA | Proiektuaren oinarria bi kota desberdin lotuko dituen azpiegitura bat izango da. Elementu honek bi espazio desberdin horiek zerbitzatuko ditu eta harremanetan jarri, rotula modura, gainera, itxura bukatua emango dio plazari. Goiko kotan espazio zabal eta gogorra egongo da. Gazteluaren altueran kokatua, bista ederrak edukiko ditu azpiegituraren zutabeen artetik. Beheko kota ciudadelarako sarreraren altueran ezarriko da, izaera berdekoa izango da, lurtarragoa, atsedenerako eta jarduera lasaiagoak garatu ahal izateko. Azpiegitura hegoaldetik igotzen den kale baten bukaeran kokatua dago, ardatzari amaiera emanez. Oso egitura arina da goikaldean, paisaiaz gozatzea ahalbidetuz, eta behekaldean berriz, harri da nagusi, harresiarekin harremanetan jarriaz. Arkitektura elementu honek ebaketa posible ugari ditu, aukera guztiak ustiatuz jarduera desberdinei erantzun emateko. Bistak ez oztopatzea eta argitasuna bilatzea izango dira helburu nagusiak, espazio publikoak dotatzeaz batera.

MATERIALTASUNA | Esan bezala goiko espazioa gogorra da, granitozkoa, Bragançako adokinekin kontrastatuz alfonbra bat bezala zabaltzen da. Bertan, zutabeekin bat datozen tira batzuk sortuko dira, instalazioak jasotzeko. Kota honetan azpiegituraren izaera arina izango da: mortero zuria, altzairuzko zutabeak, beirazko barandak, argizuloak iparraldera … Behekoa, lurtarragoa izanik, belardia izango da, harresiari itsatsita gora igoko dena. Zenbait puntutan hormigoizko zelosiak jar daitezke lurrari zurruntasuna emateko. Hormak harrizkoak izango dira, zokalo modura, sendotasuna eta integrazioa bilatuz.

BYE BYE BARCELONA dokumentala

Dokumental honetan, aditu eta hiritarren hitzen bitartez, turismoak hirian sortzen ari den aldaketak aztertzen dira. 

Kontuan hartu beharreko lehen gauza da Bartzelona hiri handia ez dela ez da gai hiri turistikoa eta benetako hiria bereizteko, munduko leku beste tokietan gertatzen den bezala. Bestetik, ez da ohiko hiri turistikoa, ezin genezake talde batean sartu, hau da, kultura, gastronomia, hondartza, arkitektura eta historia ditu, eta konbinaketa hori ez da oso ohikoa.

Hasieran turismoa irabazi ekonomikoa zen hiriarentzat, baina gaur egun, hiria degradatzea eragin du. Turismoaren zein immigrazioaren eraginez, hiriko parte asko aldatu dira eta ondorioz ez dira bizigarriak edo ibilgarriak hiritarrentzako. Parke tematiko handia bihurtu da eta jasangarritasuna eta biziraupena hiri bezala kolokan daude.

Baina zein da konponbidea, Güell parkean bezala sarrera kobratzea? Baita auzo horretan bizi ez diren baina Bartzelonakoak diren hiritarrei ere? Bada, neurri hau ez da berriena eta beste tokietan aplikatzen hasi da, Urederran esaterako, egoera desberdina bada ere:

Urederra albistea

                        

“El dibujo de la indeterminación” EGA (2011) Fernando Jerez

Ideiak azaltzeko moduak ugariak dira eta asko aldatu dira denboran zehar, batez ere teknologiaren aurrerapausoengatik, baina baita giza pentsamenduaren garapenagatik ere. Gaur egun, ordenagailuen garai honetan, errealistegia den 3D batek intentzio handiko eskuzko irudi batek edo argitasun osoko maketa kontzeptual batek baino gehiago balio duela dirudi; are gehiago esango dut, zehaztasunez marraztutako plano pila batek baino gehiago ere.

Irudi batek mila hitz baino gehiago balio dituela esaten duen esaera hori alda genezake: irudi batek mila plano baino gehiago balio du. Grafismo era berri horretan ezkutaturik proiektu asko eta asko saldu eta aurkezten dira, zehaztasun gabekoak eta funtsik gabekoak. Ezin dezakegu indeterminazioaren itzalean babestu funtsik ez duen proiektu bat.

Ez dadila indeterminazioaren kontrako iritzirik hemendik atera, kontzeptu garrantzitsua baita, baina gaizki ulertua nire ustez. Indeterminatua izateak ez du esan nahi zehaztasun edo trasfondo gabekoa denik, baizik eta moldakorra eta aldakorra dela, etorkizunera begiratzen duela eta aukera desberdinetara egokitzen dela. Bidera dezagun beraz arkitektura bere ildo egokira eta utz diezaiogun marrazki gezurtiak egiteari.

Testurako linka

El arte de la convivencia

Sarrera honetan Eraikuntza IV ikasgaiaren barruan landutako proiektua aurkezten da. Enuntziatua XXIV. Pladur lehiaketarako berdina da: Madrilgo Matadero eraikin multzoa osatzen duten piezetariko bat egokitu behar da artistentzako behin behineko egoitzak sortuz. Horretarako, Pladurreko elementuak erabiliko dira eta eraikinaren esentzia gordeko da, probisionala izanda, etorkizunean beste erabileraren bat jaso ahal dezan. 

Gure proposamena artista bakoitzari modulo bat ematean datza, gaueko espazioa eta tailerra dituelarik. Lanerako gune hauek fatxadan kokatzen dira bata bestearen ondoan komunikatzeko aukera sortuz eta ibilbide perimetral bat osatuz. Instalazioak nukleo batean kokatzen dira lanak errazteko eta solairuen arteko komunikazio fisiko zein bisuala areagotzeko eskailera berriak sortzen dira. 

Egileak: Iñigo Díaz de Olarte, Lucía Gómez eta Oihane Huesa

Zelako asmakizuna! | 3D pen

LIX etxeak kaleratu berri du merkatuko 3D boligraforik txikiena. Trena honek espazioan marraztea ahalbidetzen du, harizpi batekin ariko bagina bezala. Teknologiaren aurrerapenak artista, diseinatzaile, arkitekto eta zaleentzat aukera berri asko zabaltzen ditu. Zer izango da hurrengoa?

 

 

“Elogio de lo in-útil” (cuando lo inútil se vuelve necesario) Carlos Miguel Iglesias Sanz

Zaila da gauzen balioa zehaztea. Balio hori banako bakoitzak eman nahi diona da, sentipen, esperientzia eta erabilgarritasunaren araberakoa. Baina funtzionaltasuna askotan galdu egiten da, eta zenaren dena baino ez da gelditzen. Iraganean zen baina gaur baden horren erabilera zalantzagarria da, testuan hondakin kreatibo gisa jasotzen da.

Arrasto horiek ez dira, nire iritziz behintzat, hondakinak; prozesu luze baten ondorio baizik, eta askotan, emaitza bera baino interesgarriagoak eta garrantzitsuagoak. Etengabe aurrera eta atzera egiten duen sorkuntza prozesuan, uneoro zalantzan jartzen da aldez aurretik egindako guztia eta planteamendu osoa kolokan geratzen da. horregatik hain zuzen ere hondakin horiek ikasitakoaren isla dira, hartutako erabakien adierazle eta proiektuaren funtsa ere. Ezin da sorkuntza tatxoi, zirriborro eta saiakuntzarik gabe. Prozesu enpirikoa da oso, esperientzian oinarritzen da eta ez teorian. Zuzenbide batzuk badira ere gure egitekoa haiek zalantzan jartzea da.

Sortzaile gisa, jakintza desberdinak nahastu egiten ditugu, arkitekturaren bidez momentuak gordetzen ditu, argazkien bitartez margolanak egin eta pintura dela medio arkitektura eraiki. Zentzugabekerien mundu horretan baliorik ez duten baina asko balio duten “hondakinak” sortzen dira. Oso garrantzitsua da beraz hondakin horiei dagokien garrantzia ematea eta bakoitzak bere barneko zabortegia kudeatzen jakitea.